‘Zwak, naiëf, slaapverwekkend.’ Onze coach Laszlo Bölöni had meerdere adjectieven voor de prestatie van onze Reds tegen rode lantaarn Lokeren, maar ze kwamen allemaal op hetzelfde neer: het was niet goed genoeg. Jammer want in het klassement konden we een gouden zaak doen.

Was het onderschatting? Want in de eerste helft tegen Lokeren waren onze mannen niet te herkennen. Alsof er geen jus in de benen zat. Daartegenover stond de ploeg van Glen De Boeck met het mes tussen de tanden. Zij hadden nu eenmaal niets te verliezen. Niemand verwachtte nog iets van de Waaslanders, terwijl De Boeck wel mentale druk zette op Bölöni en co door te beweren dat Antwerp een titelkandidaat is.

In die eerste helft zagen we alvast niet ons gebruikelijk spel. Zeker Refaelov kwam niet aan voetballen toe omdat hij met Killian Overmeire een persoonlijke bewaker kreeg die hem geen minuut loste. Dieumerci Mbokani  kon zich af en toe doorzetten, maar stootte op Davino Verhulst die keepte alsof zijn leven ervan afhing.

Wel een lichtpuntje: onze wintertransfer David Simao kwam voor het eerst in actie. Hij mocht negentien minuten voor tijd invallen voor Lamkel Zé en liet zich meteen opmerken door de corners te trappen. Iets waar hij in Portugal al een patent op had. Eéntje ging bijna binnen, wat zijn debuut wat extra kleur had kunnen geven.

Uiteindelijk kwam er in het slot van de match nog een penalty die Refaelov binnentrapte, intussen zijn achtste goal van het seizoen. Maar die aansluitingstreffer bleek niet genoeg. Na de match baalden verschillende spelers over hun ‘non-match’, zoals Bölöni het noemde. En zondag was het dan nog eens dubbel balen toen de uitslagen van Anderlecht en Gent binnenliepen.

Een gemiste kans dus, maar we kunnen het ook op een andere manier bekijken. Standard en Gent verloren, Club Brugge en Anderlecht speelden gelijk. Uiteindelijk is er dus geen man overboord. En door de nederlaag tegen Lokeren kan het niet anders of iedereen staat op scherp voor de topper van komende zondag tegen Anderlecht.