Historische stuntzege in beeld!

Het eerste Europese duel op de Bosuil in meer dan 20 jaar is er meteen één voor in de geschiedenisboeken. The Great Old versloeg het Britse sterrenteam van José Mourinho dankzij een doelpunt van Lior Refaelov. Ook deze tweede overwinning in de Europa League was oververdiend. Onze Reds speelden met veel lef, durf, klasse en een Antwerpse onverzettelijkheid waar de Champions Leaguefinalist van 2019 geen antwoord op vond. Tottenham had nochtans tien matchen op rij niet verloren. De Spurs scoorden gemiddeld zelfs drie doelpunten per match én Mourinho had sinds november 2016 Europees niet meer verloren. Statistieken voor de prullenmand. Met dank aan elf Rood-Witte strijders en een strak gameplan van Ivan Leko. RAFC doet zo zijn stamnummer alle eer aan. Nummer één in de JPL, nummer één in de Europa League.

Coach Ivan Leko had het zijn manschappen ingepeperd: wie schrik heeft, krijgt slaag. De bus parkeren voor het eigen strafschopgebied? Een laag blok zetten om de wereldsterren van Tottenham op te vangen? No way. Hoge pressing, de tegenstander opjagen en uitgaan van de eigen sterkte om hen pijn te doen. Zelfs al doen de Spurs mee voor de titel in de beste competitie ter wereld. De gedurfde tactiek werkte. Het team van Mourinho werd verrast en deed de Antwerpfans én de duizenden neutrale supporters voor de buis in de ogen wrijven van ongeloof. Van bij het eerste fluitsignaal speelde RAFC gefocust en sluw. Al na één minuut ging Refaelov zijn kans, maar het schot zeilde over. The Great Old bleef goed combineren en bijna was er Gerkens om de score te openen. Zijn kopbal op corner van Juklerod ging voorlangs. Tottenham probeerde aan de druk te ontsnappen. Echt dreigen deden ze niet. Bergwijn (Spurs) ging zijn kans, Butez raapte het schot eenvoudig op. Halverwege de eerste helft gingen de alarmbellen weer af bij Tottenham. Refaelov etaleerde zijn bloedvorm, helaas ging het vluchtschot hoog over. Onze Reds hadden de match onder controle. Dreigend vooraan, onverzettelijk achteraan. En dan na een halfuur… de Hemel. Dieu nam Davies (Spurs) het leer af en bediende de vrijstaande Refaelov, die technisch beheerst binnenknalde. Feest op de bank, bij het bestuur en in de rood-witte huiskamers. En op slag van rust stond het zelfs bijna 2-0. Miyoshi kon net niet Mbokani bereiken die anders maar binnen te tikken had.

Mourinho greep stevig in tijdens de rust. Het grof geschut werd bovengehaald. Liefst vier wissels moesten het zwalpende Tottenham weer rechttrekken. Kleppers als topscorer Son, Lucas Moura en Lamela maakten hun opwachting. En The Great Old? Rood-Wit haalde zijn schouders op en bleef Lloris (Spurs) bestoken. Al na drie minuten in de tweede helft was er een enorme kans voor Lior, tien minuten later mikte Mbokani van dichtbij hoog over. Mourinho bracht Harry Kane in. De Spurs voerden de druk op, maar King Ritchie heerste souverein in zijn defensie. Hij belichaamde de passie, de drive, de vechtersmentaliteit waarmee Antwerp bleef voetballen. Simen had er nog 2-0 van kunnen maken, maar de zege werd niet meer uit handen gegeven. Ongeloof, fierheid, extase, kippenvel… Een rollercoaster van emoties bij het laatste fluitsignaal. In gedachten dansten de tribunes mee. En Mourinho was goudeerlijk in zijn analyse: “We kregen wat we verdienden. Antwerp speelde met meer passie en verlangen. Ik moet hen feliciteren. Voor hen is dit terecht een grote dag.”

Op donderdag 5 november 2020 om 21u verdedigt Antwerp op de Bosuil de leidersplaats in zijn Europese poule. Tegenstander is het Oostenrijkse LASK Linz.